Sprawa, w której zapadł komentowany przez nas wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie dotyczyła pary, która wybrała się w podróż poślubną na Dominikanę.
W dniu wylotu para punktualnie stawiła się na lotnisku. Już przy zdawaniu bagażu nowożeńcy zostali poinformowani, że ich lot jest opóźniony. Następnie lot był jeszcze kilkukrotnie przekładany, a otrzymywane komunikaty nie dawały jednoznacznej odpowiedzi nie tylko co do rzeczywistego czasu wylotu, ale przede wszystkim tego, czy samolot w ogóle wyleci. Co więcej, para nie została poinformowana o przyczynie zaistniałej sytuacji. Po ok. 10 godzinach oczekiwania na lotnisku nowożeńcy dowiedzieli się, że ich lot został przesunięty na następny dzień. Na Dominikanę ostatecznie wylecieli dobę później.
W toku postępowania Powodowie domagali się od biura podróży odszkodowania, na którą to kwotę składała się: kwota za utracony dzień pobytu – równowartość 1/8 kosztów wyjazdu oraz kwota będąca równowartością wydatków poniesionych na lotnisku w czasie oczekiwania na lot. Ponadto Powodowie wnieśli o zasądzenie od biura podróży na rzecz każdego z nich kwoty po 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia za utracony dzień urlopu wypoczynkowego, doznany stres, niedogodności związane z 24 godzinnym opóźnieniem lotu i utraconym dniem pobytu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.
Pozwane biuro podróży przyznało, że odszkodowanie się należy, jednakże jego wysokość wyliczyło na podstawie rzeczywistej kwoty zaskarżonej usługi, tj. kosztów zakwaterowania powiększonej o wydatki poniesione na lotnisku. Zdaniem pozwanego zadośćuczynienie po 5.000 zł doprowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia powodów. W ocenie biura podróży utracenie jednej doby hotelowej nie ma wpływu na zmarnowanie całego wyjazdu, zwłaszcza, że powodowie nie skarżyli się na sam pobyt
w hotelu.
Ocena sądu o odszkodowanie i zadośćuczynienie
W ocenie Sądu powództwo o odszkodowanie i zadośćuczynienie zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Umowa o imprezę turystyczną została zawarta jako pewien pakiet usług. Cena za wycieczkę została ujęta holistycznie, jako całkowity koszt wszelkich usług, a nie jej poszczególnych składników. Co więcej, na etapie zawierania umowy, jak również jej wykonywania, pozwany nie informował powodów o cenie poszczególnych usług składających się na koszt wycieczki.
Powodowie nie byli zainteresowani przelotem samym w sobie. Służył on jedynie dotarciu przez nich do miejsca docelowego, w którym mieli spędzić urlop. W tych okolicznościach brak jest zdaniem Sądu do „rozbijania” uiszczonej przez nich ceny na poszczególne składniki świadczonej usługi i dopiero w dalszej kolejności wyliczanie odszkodowania. Potwierdzeniem takiego stanowiska jest to, że ustawa turystyczna nie stanowi o obniżeniu ceny za poszczególne usługi, ale o obniżeniu całej ceny (art. 50 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 511).
Wyliczona przez Sąd wysokość należnego zadośćuczynienia powodom
Ustalając wysokość należnego powodom zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę, że konieczność całodniowego koczowania na lotnisku tylko po to, aby pod koniec dnia dowiedzieć się o przełożeniu lotu na następny dzień, był dla nich źródłem stresów, zmęczenia. Zdaniem sądu adekwatną kwotą, która zrekompensuje te negatywne przeżycia, choć oczywiście trudno to wyrazić w pieniądzu, jest kwota 1.000 zł dla każdego z powodów. Ponadto Sąd wziął pod uwagę, iż wyniku przełożenia wylotu jeden z powodów stracił możliwość zarobkowania przez jeden dzień. W tym okresie jego zarobki miesięczne kształtowy się na poziomie 65.000 zł, a zatem średni dzienny dochód powoda kształtował się na poziomie 3.250 zł. W związku z czym, Sąd uznał, iż łącznie należne powodowi zadośćuczynienie powinno kształtować się na poziomie 4.250 zł.
Tak ustalone odszkodowanie i zadośćuczynienie Sąd pomniejszył o kwotę 1.000 euro, tj. odszkodowania uzyskanego przez powodów od linii lotniczych na podstawie rozporządzeniu (WE) nr 261/2004 z dnia 11 lutego 2004 r.
Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z dn. 21 września 2021 r., sygn. akt: I C 3725/19.
